زیبا یاری، شهروند خبرنگار می‌دانید که بخشی از آگاهی «شاپور» در هیچ دوربینی ضبط نمی‌شود؟ اتاقی هست که در آن زندانیان را چنان شکنجه می‌کنند، به هر آن‌چه کرده و نکرده است، اعتراف می‌کند. گاه مهم نیست که مامور چه می‌خواهد، هر آن‌چه بخواهد را می‌نویسد و شما قبول می‌کنید تا فقط آن شکنجه‌ها تمام شود؛ حتی اگر به بوی خون و تعفن عادت کرده باشید، به صدای ممتد و همیشگی ناله عادت نخواهید کرد. در آگاهی شاپور تفکیک جرایم وجود ندارد، بازداشتی را متهم به سرقت و قتل باشد یا یکی از معترضان خیابانی به آن‌جا می‌آورند، « پذیرایی » می‌کنند، در «قفس» می‌اندازند و چنان کتک می‌زنند که خیال می‌کند پای چوبه اعدام می‌رود. *** ۱۲بهمن۱۳۹۶ است که راوی این روایت را به اتهام سیاسی وارد آگاهی شاپور می‌کنند، به روایت خودش هر آن‌چه از این بازداشتگاه شنیده بود، در مقابل آن‌چه مواجه شد، بهتر بود. او را دو ساعت در « قفس » نگهداری کردند و بعد کتک بود و ازدحام جمعیت و شپش، صدای ناله، تهدید و فحاشی، ضرب و شتم و بوی تعفن و خون که همه فضا را تسخیر کرده بود. راوی این روایت، هر آن‌چه را دیده بود، به عنوان شهادت‌ها
این صفحه جهت اطلاعرسانی درباره وضعیت حقوق بشر در ایران میباشد و به هیچ گروه و جریان سیاسی تعلق ندارد